Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
Q 9653 107653 A92 |
||||
K9753 K82 K2 K54 |
AJ1086 1074 A94 J3 |
|||
42 AQJ QJ8 Q10876 |
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
pas |
1 |
1 |
pas |
4 1 |
pas |
pas |
pas |
1
E może też przejść przez 2 (czyli konwencję Drury) i zapowiedzieć końcówkę dopiero po wskazaniu przez partnera pełnego, choć beznadwyżkowego wejścia (w zależności od stosowanego wariantu konwencji – odzywką 2 albo 2); bezpośrednie zapowiedzenie 4 ma jednak tę przewagę, że znacznie utrudnia przeciwnikom pierwszy wist
Powiedzmy, że przeciwko 4 (W) gracz N zaatakuje w kiera, a jego partner weźmie lewę A i będzie kontynuował D. Rozgrywający utrzyma się w ręce K, ściągnie dwa razy atu, wyeliminuje kara (tzn. zgra K, A i przebije w ręce blotkę karową), a następnie odejdzie kierem, wpuszczając obrońcę S na waleta w tym ostatnim kolorze. W chwilę potem gracz ten wyjdzie w blotkę treflową i W, aby zrealizować kontrakt, będzie musiał rozczytać położenie figur treflowych: asa i damy. Do odniesienia sukcesu konieczne będzie dołożenie z ręki małego trefla, a nie króla. Do tego momentu rozgrywający przekona się, że otwierający (gracz S) posiadał A D W i D W, czyli dziesięć miltonów, oraz skład zrównoważony. Ale zarówno z A, jak i z D S nie miałby jeszcze dostatecznej siły na otwarcie 1BA, zatem palcówka pozostanie palcówką...
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 10 (WE);
BA – 8 (WE).