Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

IV turniej  par 19 kwietnia 2004

 

  

 

Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

   

Q

9653

107653

A92

 

K9753

K82

K2

K54

AJ1086

1074

A94

J3

   

42

AQJ

QJ8

Q10876

 

W

N

E

S

pas

pas

1

1

pas

4 1

pas

pas

pas

   

1 E może też przejść przez 2 (czyli konwencję Drury) i zapowiedzieć końcówkę dopiero po wskazaniu przez partnera pełnego, choć beznadwyżkowego wejścia (w zależności od stosowanego wariantu konwencji – odzywką 2 albo 2); bezpośrednie zapowiedzenie 4 ma jednak tę przewagę, że znacznie utrudnia przeciwnikom pierwszy wist

 

 

 

  Powiedzmy, że przeciwko 4 (W) gracz N zaatakuje w kiera, a jego partner weźmie lewę A i będzie kontynuował D. Rozgrywający utrzyma się w ręce K, ściągnie dwa razy atu, wyeliminuje kara (tzn. zgra K, A i przebije w ręce blotkę karową), a następnie odejdzie kierem, wpuszczając obrońcę S na waleta w tym ostatnim kolorze. W chwilę potem gracz ten wyjdzie w blotkę treflową i W, aby zrealizować kontrakt, będzie musiał rozczytać położenie figur treflowych: asa i damy. Do odniesienia sukcesu konieczne będzie dołożenie z ręki małego trefla, a nie króla. Do tego momentu rozgrywający przekona się, że otwierający (gracz S) posiadał A D W i D W, czyli dziesięć miltonów, oraz skład zrównoważony. Ale zarówno z A, jak i z D S nie miałby jeszcze dostatecznej siły na otwarcie 1BA, zatem palcówka pozostanie palcówką...

 

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (NS);

– 6 (NS, WE!);

– 10 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33