Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
pas |
ktr.3 (!) |
pas |
2 |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka Wilkosza2
do koloru partnera; z pozycji S bardzo trudno dostrzec jest szansę na jakąkolwiek końcówkę3
konieczność włączenia się do walki jest oczywista, choć też związana z pewnym ryzykiem
albo:
W |
N |
E |
S |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
pas |
ktr.3 (!) |
pas |
2 |
pas |
pas |
3 |
3 |
pas |
pas |
pas |
1, 2, 3
jak poprzednio
albo:
W |
N |
E |
S |
pas |
2 |
pas (?) |
pas2 |
pas |
1
dwukolorówka kiery i inny2
uwagi jak poprzednio
albo:
W |
N |
E |
S |
pas |
2 |
ktr.2 |
3 |
pas/3 |
pas |
pas |
(pas) |
1
jak wyżej2
z powyższych rozważań wynika, że w tym wypadku – aby nie przegrać z kretesem rozdania, E musi włączyć się do walki kontrą już na pozycji bezpośredniej; zwłaszcza jeżeli partner bierze pod uwagę fakt, iż może to być kontra bi (dwukolorowa)
Trudno przewidzieć dokładny rozwój wydarzeń w tym
rozdaniu, sądzę jednak, że będę w nim dominowały obustronne cześciówki w
kolory starsze – na szczeblu dwóch i trzech. Strona NS może wziąć
osiem lew w kiery, ma bowiem do oddania tylko dwa piki, dwa asy w kolorach młodszych
oraz przebitkę karową (albo fortę atutową po skrócie ręki N
pikami). Przeciwnicy są natomiast w stanie zrealizować kontrakt 3, chociaż
wyłącznie z ręki E, 3
(W) położy bowiem pierwszy wist
singlową
6 (a potem nadbitka przez N damą pik czwartej rundy trefli
i połączenie przezeń atutów). Najczęściej rozgrywający kontrakt pikowy
wygra go na obustronne, kierowo-karowe przebitki. Wzięcie przez gracza E
lew dziewięciu będzie też możliwe, acz trochę bardziej skomplikowane, po
wistach obrońców w atu.
Minimaks teoretyczny: 3 (E!), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 6 (WE);
– 6 (NS, WE!);
– 8 (NS);
– 9 (E!);
BA – 7 (NS).