Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.
Q4 A10875 K8742 6 |
||||
J952 9 A9653 854 |
AK107 6432 10 A1032 |
|||
863 KQJ QJ KQJ97 |
W |
N |
E |
S |
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
pas |
ktr.3 (!) |
pas |
2 |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka Wilkosza2
do koloru partnera; z pozycji S bardzo trudno dostrzec jest szansę na jakąkolwiek końcówkę3
konieczność włączenia się do walki jest oczywista, choć też związana z pewnym ryzykiem
albo:
W |
N |
E |
S |
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
pas |
ktr.3 (!) |
pas |
2 |
pas |
pas |
3 |
3 |
pas |
pas |
pas |
1, 2, 3
jak poprzednio
albo:
W |
N |
E |
S |
pas |
2 1 |
pas (?) |
pas2 |
pas |
1
dwukolorówka kiery i inny2
uwagi jak poprzednio
albo:
W |
N |
E |
S |
pas |
2 1 |
ktr.2 |
3 |
pas/3 |
pas |
pas |
(pas) |
1
jak wyżej2
z powyższych rozważań wynika, że w tym wypadku – aby nie przegrać z kretesem rozdania, E musi włączyć się do walki kontrą już na pozycji bezpośredniej; zwłaszcza jeżeli partner bierze pod uwagę fakt, iż może to być kontra bi (dwukolorowa)
Trudno przewidzieć dokładny rozwój wydarzeń w tym rozdaniu, sądzę jednak, że będę w nim dominowały obustronne cześciówki w kolory starsze – na szczeblu dwóch i trzech. Strona NS może wziąć osiem lew w kiery, ma bowiem do oddania tylko dwa piki, dwa asy w kolorach młodszych oraz przebitkę karową (albo fortę atutową po skrócie ręki N pikami). Przeciwnicy są natomiast w stanie zrealizować kontrakt 3, chociaż wyłącznie z ręki E, 3 (W) położy bowiem pierwszy wist singlową 6 (a potem nadbitka przez N damą pik czwartej rundy trefli i połączenie przezeń atutów). Najczęściej rozgrywający kontrakt pikowy wygra go na obustronne, kierowo-karowe przebitki. Wzięcie przez gracza E lew dziewięciu będzie też możliwe, acz trochę bardziej skomplikowane, po wistach obrońców w atu.
Minimaks teoretyczny: 3 (E!), 9 lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 6 (WE);
– 6 (NS, WE!);
– 8 (NS);
– 9 (E!);
BA – 7 (NS).