Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

1 wejście nieobowiązkowe, ale dopuszczalne

albo:

Występuje tu podobny motyw co w rozdaniu poprzednim – 1BA (NS) zostanie łatwo zrealizowane (rozgrywający weźmie trzy piki, trzy trefle oraz karo albo kiera), więc strona przeciwna powinna dążyć do tego, aby nie stało się ono kontraktem ostatecznym. Wprawdzie 2 (E) mogą już zostać skontrowane i obłożone bez jednej, za 100 (rozgrywający odda trzy piki, dwa kiery i trefla; jeden trefl z ręki E zostanie natomiast wyrzucony na A – po uprzednim wykonaniu impasu damą karo), gracz S wcale jednak nie musi się na tę kontrę zdecydować (jego ręka nie daje pewności obłożenia kontraktu 2).

  Dokładna analiza wykazuje, że strona WE może wygrać w tym rozdaniu kontrakt 2 (!), na siedmiu, niezbyt silnych, atutach. Nawet jeśli obrońcy ściągną trzy razy piki i wyjdą w trefla, rozgrywający weźmie lewę A, zgra A K, pozbywając się z ręki W blotki treflowej, a następnie zaimpasuje kara damą, ściągnie A i odda przeciwnikowi S lewę karową. I ten będzie w stanie odebrać jeszcze tylko jednego trefla, potem ręka W będzie już dobra.

   Na drodze ku znalezieniu teoretycznego minimaksa rozdania musimy wszakże posunąć się jeszcze jeden krok dalej – na miano to zasługuje bowiem dopiero obronny [wobec 2 (WE)] kontrakt 2BA (NS) z kontrą bez jednej, za 100.

Minimaks teoretyczny: 2 BA (NS) z kontrą, 7 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

– 8 (WE);

BA – 7 (NS).