Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.
KJ2 7 Q863 J10872 |
||||
Q1094 KJ9 972 Q54 |
7 AQ106532 K54 AK |
|||
A8653 84 AJ10 963 |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
pas |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
pas |
pas |
4 1 |
pas |
pas |
pas |
1
na czwartej ręce można sobie na takie otwarcie jak najbardziej pozwolić; szanse na ewentualnego szlemika są minimalne, a bezpośrednie zapowiedzenie końcówki może spowodować korzystny dla rozgrywającego pierwszy wist
W któryś z powyższych sposobów potoczy się licytacja na zdecydowanej większości stołów, 4 (E) będą więc bez wątpienia kontraktem standardowym. Można je obłożyć tylko w jeden, mocno ekwilibrystyczny sposób – obrońca S musiałby zawistować blotką pik, spod asa, a jego partner – wziąć pierwszą lewę W albo K, a w drugiej odwrócić D (!). Jedynie wówczas broniący odebraliby cztery, teoretycznie należne im lewy – pikową oraz trzy karowe. Nie sądzę jednak, aby skuteczna obrona została znaleziona na choćby jednym z ponad pięciuset stołów kwietniowych Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2004.
Najprawdopodobniej gracze S będą oddawać pasywne wisty w trefle bądź nawet w kiery, po których rozgrywający łatwo skompletują wymagane dziesięć lew – oprócz siedmiu wziątek atutowych zdobędą bowiem trzy trefle.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 8 (NS);
– 9 (WE);
– 8 (NS);
BA – 6 (WE).