Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
pas1 |
1 |
pas2 |
1 |
pas |
1 BA |
pas |
2 |
pas |
pas |
pas |
1 11 PC w składzie zrównoważonym to za mało na pierwszoręczne otwarcie
2 także ta ręka w zasadzie nie spełnia wymogów na wejście do licytacji w założeniach niekorzystnych, nawet na szczeblu jednego
3 karta S jest wyraźnie ukierunkowana ku grze
kolorowej, a piki są dostatecznie silne, aby zagrać w nie na – ewentualnie
– siedmiu atutach; alternatywne 2 wskażą bowiem 5+
–4
i
bardzo często zakończą licytację
Rozkłady są na tyle dla strony NS korzystne, iż może
ona nawet zrealizować końcówkę w piki. W niektórych wariantach
rozgrywkowych – w szczególności po wytrąceniu przez obrońców w pierwszej
lewie kierowego dojścia do dziadka – konieczne będzie jednak zaimpasowanie
D. W innych okolicznościach może się natomiast udać wyrobienie trefli
przebitką, a potem dostanie się do fort tego koloru
A albo
9, czy też
wyrobienie kar przebitką na stole.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 8 (NS);
– 8 (WE);
– 10 (NS);
BA – 5 (NS, WE!).