Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.
A94 AQ94 9532 Q4 |
||||
Q86 J107 A1064 753 |
107 K653 QJ7 10986 |
|||
KJ532 82 K8 AKJ2 |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas |
2 1 |
pas |
3 2 |
pas |
4 3 |
pas |
pas |
pas |
1
we Wspólnym Języku błędem byłoby zastosowanie opisanej tu już dzisiaj nie raz odpowiedzi 2BA – co najmniej inwit do końcówki z fitem pikowym, zaprezentowana wyżej sekwencja pozwala bowiem nie tylko na bezproblemowe (ewentualne) uzgodnienie rozłożonych 4–4 kierów, ale też na szybkie negatywne zlimitowanie ręki N skokiem w następnym okrążeniu na 42
naturalne, cztery trefle, nadwyżka honorowa3
szybki skok na szczebel końcówki, a więc – w ramach zaistniałych okolicznościach – ręka absolutnie minimalnaPrzeciwko 4 (S) padnie wist W, więc rozgrywający będzie musiał oddać lewę w tym kolorze oraz dwa kara i wziątkę na damę atu. Wprawdzie to ostatnie nie będzie krokiem absolutnie obowiązkowym; teoretycznie rzecz biorąc – możliwe stanie się bowiem zastosowanie jednego z wariantów impasu Czekańskiego, polegającego na wyjściu w pierwszej rundzie pików z ręki waletem (!), jest to wszakże manewr tylko dla orłów (bądź graczy obdarzonych bardzo dobrym wzrokiem!). Odejście od normalnej rozgrywki koloru (aby nie oddać w nim lewy) – A, a potem impas waletem – nie znajduje bowiem żadnego uzasadnienia.
Podobne uwagi dotyczą kontraktu 3BA (NS) – można go wprawdzie zrealizować z nadróbką, ale również pod – zarówno koniecznym jak i dostatecznym – warunkiem rozegrania jak w widne koloru pikowego. Stąd jednak wynika przestawiony niżej teoretyczny minimaks tego rozdania.
Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 430 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 8 (NS);
– 8 (NS);
– 10 (NS);
BA – 10 (NS).