Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
2 |
ktr. |
pas |
2 BA2 |
pas |
3 BA3 |
pas |
pas4 |
pas |
1
dwukolorówka piki z młodszym2
lebensohlowskie – po spodziewanych (prawie że automatycznych) 33
W jest jednak zbyt silny na zgłoszenie prawie że automatycznych 34
partner wskazał bardzo silną rękę w składzie zrównoważonym, E nie ma więc specjalnych powodów, aby przenosić na 4W tym wypadku opłacałoby się konwencji lebensohl nie używać, sekwencja brzmiałaby bowiem wówczas następująco:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
2 |
ktr. |
pas |
3 |
pas |
3 |
pas |
3 BA |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka piki z młodszym2
naturalne, mogą być bardzo słabe3
w pierwszym czytaniu wywiad bezatutowy4
sekwencja ujawniająca, iż 3
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
2 |
ktr.2 |
pas |
2 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka Wilkosza2
kontra wywoławcza do pików albo silna ręka w składzie nieokreślonym3
do pierwszego wariantu kontry partnera4
partner nie skoczył na 3Końcówka kierowa jest tu lepsza od bezatutowej o jedną
(jedenastą), ale w turnieju na maksy bardzo istotną lewę. Nie zawsze da się
jednak kontrakt 4 osiągnąć, na przykład w sekwencji zaprezentowanej jako
pierwsza będzie to praktycznie niemożliwe. Jak już wspomniałem, w tym
wypadku opłacałoby się nie stosować lebensohla.
Pod względem rozgrywkowym i wistowym rozdanie nie będzie przedstawiać żadnych problemów.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 11 (WE);
– 8 (WE);
BA – 10 (WE).