Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

1 S może spasować, aby nie kusić losu, albo – stosując Wspólny Język – zalicytować 2, pod warunkiem że zapowiedź ta wskaże pięć kart w tym ostatnim kolorze (da to partnerowi możliwość wyboru gry w każdy z kolorów e-S-a: kara, piki bądź trefle)

Możliwe są też oczywiście inne sekwencje. Po większości z nich strona NS będzie rozgrywać częściówki: treflowe [dziesięć lew; 5 (NS) kładzie tylko i wyłącznie pierwszy wist karowy], pikowe (dziewięć lew) albo bezatutowe (dziewięć lew, ale wyłącznie z ręki N). Z ostatniego stwierdzenia wynika, iż na NS możliwe jest zrealizowanie końcówki bezatutowej, na taki kontrakt nie ma jednak rzecz jasna pokrycia bilansowego. Przyjrzyjmy się jednak rozgrywce kontraktu bezatutowego z ręki N. Najgroźniejszy będzie dlań oczywiście pierwszy wist D. Rozgrywający musi zabić go asem i zagrać blotkę trefl – do dziewiątki (!) w ręce i damy obrońcy E. Gracz ten będzie kontynuował W. Należy koniecznie pobić go królem i wyjść z dziadka w trefla. Obrońca W maksymalnie utrudni rozgrywkę, nie bijąc tej lewy asem. Rozgrywający utrzyma się zatem K w ręce, po czym może od razu wpuścić W na A albo najpierw zaimpasować dwukrotnie piki, a dopiero potem dokonać rzeczonej wpustki (W ściągnie wówczas dwie forty karowe, ale następnie będzie musiał zagrać w kiera). Tak czy owak, N weźmie po trzy lewy w każdym z kolorów czarnych, a ponadto A K i A.

Na marginesie, 3BA z zupełnie nienaturalnej ręki S położyłby pierwszy wist blotką kierową, a następnie – po koniecznym przepuszczeniu w stole przez rozgrywającego – odwrót ze strony obrońcy E w karo bądź w trefla.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (N!), 9 lew; 600 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 8 (NS);

– 8 (NS);

– 9 (NS);

BA – 9 (N!).