Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

2 wskazane jest pokazanie starszej czwórki, pas mógłby bowiem postawić w trudnej sytuacji partnera

Rozgrywający powinien zabić asem drugie karo, ściągnąć A (ujawni się wówczas perfidny rozkład tego koloru), wejść na stół K, zaimpasować trefle dziewiątką, a następnie zgrać D oraz jeszcze trzy lewy pikowe. W tym momencie W będzie już dysponował dziesięcioma lewami (cztery trefle, cztery piki i dwa czerwone asy) i być może po prostu bezpiecznie je odegra (ściągając A, a następnie K). Jeżeli jednak rozgrywający – w drodze ku ewentualnej jedenastej wziątce – zdecyduje się zaimpasować kiery damą, straci nie tylko nadróbkę, ale być może również cały kontrakt (gdy obrońca N wyrzuci uprzednio jednego kiera, a teraz zostanie wpuszczony przez partnera karem i weźmie już wszystkie pozostałe lewy). Istnieje jednak droga do wzięcia jedenastu lew, którą – moim zdaniem – na podstawie licytacji i zrzutek obrońców rozgrywający powinien pewnie wytropić. Otóż w czterokartowej końcówce:

należy wejść na stół A, a następnie kontynuować stamtąd D, wpuszczając prawego obrońcę na króla w tym kolorze. Po to – aby w końcówce dwukartowej ten ostatni musiał zagrać spod W, umożliwiając przeciwnikowi zdobycie dwóch ostatnich wziątek na konfigurację K 10 w dziadku.

W rozdaniu tym strona WE może też – mniej lub bardziej w widne karty – zrealizować trzy inne końcówki: kierową (z ręki W nawet z nadróbką), pikową, a także treflową (!).

Minimaks teoretyczny: 5 BA (WE), 11 lew; 660 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 11 (W!);

– 10 (WE);

BA – 11 (WE).