Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

4 na swoją sekwencję partner musi posiadać cztery piki (i zapowiedzią 2 próbował uzgodnić ten kolor)

Pomimo podziału atutów 5–0 końcówka pikowa powinna zostać zrealizowana. Do sukcesu rozgrywającego doprowadzi niezbyt skomplikowana gra na obustronne przebitki. W jej toku W przebije w ręce kiera – blotką atu, oraz dwa trefle – najpierw asem, a potem damą pik. Wprawdzie ostatnią z tych lew obrońca N będzie mógł nadbić K, i tak rozgrywający (gracz W) skompletuje jednak aż sześć lew atutowych (dwie przebitki w ręce – blotką i asem pik, oraz cztery piki na stole), co wraz z A K oraz A K da mu wymagane dziesięć wziątek. Sytuacji gracza W nie pogorszy ani pierwszy wist atutowy, ani zagranie w pika z własnej inicjatywy (niczym nie uzasadnione, prawdę mówiąc). Gdyby na przykład pierwszy wist kierowy został zabity królem w dziadku, po czym W wyszedłby stamtąd w atu (?), nadal zrobiłby swoje, pobiłby bowiem tę lewę A, a następnie przebiłby na stole trzy kara, cofając się do ręki A oraz kierową przebitką. W tym momencie rozgrywający dysponowałby już dziewięcioma wziątkami (A K, A K, A, przebitka kiera w ręce i trzy przebitki karowe w dziadku), a na pozostałą mu w ręce D x musiałby wcześniej czy później dostać lewę dziesiątą.

Do zrealizowania końcówki pikowej prowadzi też kilka innych dróg. Rozdanie to to znakomity przykład siły ośmiokartowego koloru atutowego rozłożonego 4–4. Mimo podziału pików w rękach obrońców 5–0 kontrakt 4 jest praktycznie bezproblemowy w rozgrywce, natomiast żadnej innej końcówki w rozdaniu zrealizować nie sposób.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 7 (WE);

– 8 (WE);

– 10 (WE);

BA – 8 (WE).