Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

III turniej  par 8 marca 2004

    

 

Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

   

Q8653

Q10764

A6

Q

 

94

J2

K1097

K10842

72

K93

Q8532

A76

   

AKJ10

A85

J4

J953

 

W

N

E

S

1

pas

1

pas

2

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

 

Końcówka pikowa zostanie łatwo wygrana – rozgrywający odda tylko trefla, kiera i karo. Rzecz jasna, jeśli obrońcy nie otworzą w porę kar, kontrakt zostanie zrealizowany z nadróbką (przegrywające karo ręki S wyleci na kiera). Strona NS zrealizowałaby też końcówkę w kiery.

Gracze WE nie muszą (nie powinni!?) wszakże cały czas siedzieć cicho:

W

N

E

S

1

pas

1

pas

2

2 BA 1 (!)

3

pas

4

pas

pas

5

ktr.

pas

pas

pas

 

1 kolory młodsze, najprawdopodobniej układ 5–4 (ze składem 5–5 W wszedłby do licytacji w poprzednim okrążeniu)

lub:

W

N

E

S

1

pas

1

pas

2

2 BA1

3

5

ktr.

pas

pas

pas

 

1 jak poprzednio

I będzie to opłacalna obrona popartyjnej końcówki przeciwników – rozgrywający odda dwa piki, A, A oraz treflową przebitkę, wpadnie zatem tylko bez trzech, za 500. Przy aktualnym rozkładzie tak samo korzystna byłaby obrona pięcioma treflami (może nawet jedynie bez dwóch! – bez trzech tylko wówczas, gdy obrońcy będą grać pikami pod podwójny renons).

Minimaks teoretyczny: 5 (WE) z kontrą, 8 lew albo 5 (WE) z kontrą, 8 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 8 (WE);

–10 (NS);

– 10 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33