Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003 |
![]() |
VII turniej par 14 lipca 2003 |
Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.
![]() ![]() ![]() ![]() |
||||
|
|
|
||
![]() ![]() ![]() ![]() |
W |
N |
E |
S |
- |
- |
- |
1 |
pas1 (!) |
1 |
pas |
1 BA |
pas |
2 BA2 |
pas |
pas |
pas |
1
tak słaby kolor kierowy w żadnym wypadku nie upoważnia do wejścia 12
trzynaście miltonów, ale niedobrych (nieodpowiednich) do gry w bez atu, S nie powinien więc przyjmować inwitu partnera3BA są tu o włos, kładzie je tylko pierwszy wist
kierowy (i to wyłącznie trójką albo piątką, a gdy atakowałby E
– dziesiątką). Po każdym innym ataku (nie wolno tylko przepuszczać
trefli) rozgrywający wyrobi sobie natomiast kara i łatwo skompletuje dziewięć
wziątek: trzy kierowe, dwie treflowe, dwie pikowe oraz dwie karowe. Do
kontraktu firmowego nie powinno jednak dochodzić zbyt często – po
standardowej licytacji S nie będzie bowiem przyjmował inwitu
partnera. Jedyna w miarę racjonalna droga do 3BA wiodąca to zapowiedzenie
tego kontraktu przez gracza N w drugim okrążeniu – ze względu
na posiadanie pięciokartowego longera roboczego w karach. Stronie NS
szalenie trudno będzie natomiast stanąć w minimaksowej częściówce
karowej. Chyba że stosowany przez nią system nakazuje otwarcie 1 z czwórki,
a ponadto zawodnik S zdecyduje się na takie właśnie rozpoczęcie
licytacji, mimo iż w karach posiada w zasadzie cztery blotki (wielu graczy S,
nawet otwierających 1
z czwórki, tym razem – ze względu na słabość
koloru karowego – przełoży ponad nie zapowiedź 1
).
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 130
dla NS.