Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
VII turniej  par 14 lipca 2003

		A985 J74 A64 A92
J76 A10852 K1087 10			10 KQ63 QJ93 KQ53
		KQ432 9 52 J8764

albo:

E nie może skontrować otwarcia 1 ze względu na krótkość pikową, w następnym okrążeniu – po uzgodnieniu przez przeciwników tego koloru – ma jednak oczywistą i łatwą interwencję. Po blokujących 3 S – W zobaczy w ręce partnera singla pikowego i – świadom też faktu obecności tam czterech kierów – raźno zapowie końcówkę w ten kolor. Także S będzie jednak dysponował koniecznym do podjęcia właściwej decyzji zasobem informacji: iż 4 na pewno przeciwnikom wychodzą i że obrona czterema pikami jest opłacalna. Zapowie więc taki właśnie kontrakt, a graczowi W nie pozostanie nic innego, jak go skontrować.

Decyzje podjęte przez zawodników W i S okażą się słuszne: 4 zostałyby łatwo wygrane, a 4 z kontrą zostaną obłożone tylko bez jednej (obrońcy wezmą kiera, karo oraz dwa trefle).

Inna, może nawet bardziej prawdopodobna, ewentualność – E po 2 S od razu zapowiada atakująco-obronne 4 (!). Wówczas też W powinien ten kontrakt skontrować – szansa na wygranie 5 jest bowiem doprawdy niewielka.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS) z kontrą, 9 lew; 100 dla WE.