Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
VII turniej  par 14 lipca 2003

		AQJ8 QJ97 Q65 J8
K102 A8 J74 K10972			94 K654 AK983 63
		7653 1032 102 AQ54

Maksa zapewniłoby stronie WE skontrowanie kontraktu 2 (w którym znajdzie się większość par NS), a następnie obłożenie go bez dwóch. Przeciwko takiej grze W zawistowałby w karo, a jego partner zabiłby tę lewę królem i kontynuowałby (koniecznie, aby doprowadzić do wpadki bez dwóch) blotką kierową. W pobiłby asem i powtórzyłby kierem, aby w chwilę później przebić trzecią rundę tego koloru. Następnie gracz ten dopuściłby swojego partnera A i przebiłby/nadbiłby kolejną lewę kierową. Byłoby już bez jednej, a obrońcy musieliby jeszcze dostać wziątkę na K.

Taki rozwój wydarzeń nie jest jednak zbytnio prawdopodobny, W nie skontruje bowiem raczej 2, tylko przepchnie się w 3. Gdyby zamiast nich powtórzył bez atu (2BA), to aby zrealizować ten kontrakt, musiałby trafnie rozwiązać kolor swojego longera roboczego (tzn. w pierwszej albo w drugiej rundzie kar wyjść z ręki waletem!). Wziąłby wówczas pięć lew karowych, dwa kiery oraz K (to wszystko przy racjonalnym założeniu, iż gracz N nie wyszedłby przeciwko kontraktowi 2BA w pika). Inaczej obrońcy obłożyliby go bez jednej, zdobyliby bowiem cztery lewy pikowe, treflową oraz karową.

Tymczasem 3 (E) są absolutnie pewne, chociaż – po starannej obronie – nawet rentgen w oczach (kara!) nie pozwoli rozgrywającemu na wzięcie nadróbki. Przeciwko 3 (E) obrońca S wyjdzie bowiem w uzgodnione piki, podgrywając leżącego na stole króla. W toku dalszej gry (niekoniecznie w drugiej lewie) S dostanie się do ręki treflem i będzie kontynuował pikiem. Rozgrywający odda zatem dwa piki, trefla oraz lewę kierową (w przypadku, gdy przeciwnicy połączą dwa razy atu) bądź karową (która wypromuje się obrońcom, kiedy E zdoła jednak przebić w dziadka dwa kiery; w odpowiednim momencie – gdy rozgrywający będzie przebijał w ręce trefla, N pozbędzie się kiera). Nawet więc wówczas, gdy E trafnie rozwiąże kolor atutowy (albo zrobią to za niego obrońcy), więcej niż dziewięciu lew skompletować nie zdoła.

Możliwe byłoby natomiast (mniej lub bardziej w widne karty) zrealizowanie kontraktu 4 z ręki W! Wspominam o takiej ewentualności przede wszystkim dlatego, aby uwiarygodnić ogłoszonego za chwilę teoretycznego minimaksa rozdania. Przedstawienie tu wszystkich opcji rozgrywkowo-wistowych zajęłoby zbyt dużo miejsca, poprzestanę zatem na stwierdzeniu, iż sukces kontraktu 4 (W) [w przeciwieństwie do 4 (E)] wynika przede wszystkim z faktu, iż obrońca N nie jest w stanie zaatakować efektywnie w piki. Jeżeli broniący nie zagrają w piki ani razu, rozgrywający będzie mógł doprowadzić do sytuacji, w której wpuści gracza N czwartą rundą kierów (po uprzednim wyeliminowaniu mu kar i trefli) i otrzyma lewę na K. Jeżeli natomiast obrona będzie przebiegała w taki sposób, iż gracz S dostanie się do ręki treflem i wyjdzie w pika, rozgrywający zastosuje potem manewr przegrywająca na przegrywającą i na 10 wyrzuci z ręki E ostatniego pika (jeśli N ściągnie dwa piki, wyrobi przeciwnikowi wziątkę na króla). Pozostałe (dwa) dobre trefle w ręce W pozwolą następnie rozgrywającemu na zneutralizowanie D w ręce N i 10 u S.

Minimaks teoretyczny: 4 (W!), 10 lew; 130 dla WE.