Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

VII turniej  par 14 lipca 2003

   

Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

    987
J5
9843
Q864
   
 

J32
Q1083
K5
10973

 

AKQ105
97642
A10
K

 
    64
AK
QJ762
AJ52
   

W

N

E

S

pas

pas

1

2

2

pas

3

pas

4 1

pas

pas

pas

1 fity w obu kolorach partnera i dobrze położony K (za wejściem karami) pozwalają na przyjęcie inwitu partnera

Końcówka układowa, bez pełnego pokrycia miltonowego, na pewno więc pewna liczba par WE jej nie osiągnie. Wystarczy jednak wykryć dobre sfitowania w dwóch kolorach, aby szansę na dograną dostrzec. Z rozgrywką 4 nie będzie większych problemów. Na WE do wygrania są też 4 – rozgrywający odda wtedy te same trzy lewy: A K oraz A.

Rozdanie nie jest zupełnie banalne także z tego powodu, iż NS mogą w nim opłacalnie obronić końcówkę przeciwników pięcioma karami. Broniący wezmą wówczas pięć lew: dwie pikowe, dwie karowe oraz treflową, obrona będzie więc kosztować tylko 5000.

Nie bardzo jednak widzę racjonalną drogę do jej znalezienia prowadzącą: S nie ma jak wejść do licytacji po raz drugi (po 3 E), natomiast karta N – nawet mimo czterokartowego fitu w kolorze partnera i korzystnych założeń – nie zachęca bynajmniej jej posiadacza do wkroczenia na szczebel pięciu. Nie sądzę zatem, aby obronne 5 było zgłaszane na zbyt wielu stołach...

Minimaks teoretyczny: 5 (NS) z kontrą, 8 lew; 500 dla WE.

następne rozdanie

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33