Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003 |
![]() |
VII turniej par 14 lipca 2003 |
Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.
![]() ![]() ![]() ![]() |
||||
|
|
|
||
![]() ![]() ![]() ![]() |
W |
N |
E |
S |
pas |
pas |
1 |
2 |
2 |
pas |
3 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
fity w obu kolorach partnera i dobrze położonyKońcówka układowa, bez pełnego pokrycia miltonowego,
na pewno więc pewna liczba par WE jej nie osiągnie. Wystarczy jednak
wykryć dobre sfitowania w dwóch kolorach, aby szansę na dograną dostrzec.
Z rozgrywką 4 nie będzie większych problemów. Na WE do wygrania
są też 4
– rozgrywający odda wtedy te same trzy lewy:
A K oraz
A.
Rozdanie nie jest zupełnie banalne także z tego powodu, iż NS mogą w nim opłacalnie obronić końcówkę przeciwników pięcioma karami. Broniący wezmą wówczas pięć lew: dwie pikowe, dwie karowe oraz treflową, obrona będzie więc kosztować tylko 5000.
Nie bardzo jednak widzę racjonalną drogę do jej
znalezienia prowadzącą: S nie ma jak wejść do licytacji po raz
drugi (po 3 E), natomiast karta N – nawet mimo
czterokartowego fitu w kolorze partnera i korzystnych założeń – nie
zachęca bynajmniej jej posiadacza do wkroczenia na szczebel pięciu. Nie sądzę
zatem, aby obronne 5
było zgłaszane na zbyt wielu stołach...
Minimaks teoretyczny: 5 (NS) z kontrą, 8
lew; 500 dla WE.