Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003 |
![]() |
VII turniej par 14 lipca 2003 |
Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.
![]() ![]() ![]() ![]() |
||||
|
|
|
||
![]() ![]() ![]() ![]() |
W |
N |
E |
S |
- |
pas |
1 BA |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
3 |
pas |
3 BA/4 |
pas |
pas |
pas |
1
transfer na piki, 2 inwit na sześciu pikachWiększość zawodników E zapowie w kluczowym
momencie 3BA, z czysto teoretycznego punktu widzenia nie będzie to jednak
decyzja optymalna. Kontrakt 3BA powinien bowiem zostać ograniczony do dziewięciu
lew, w szczególności po naturalnym ataku karowym (ale także po wistach
treflowym i małym pikiem). Rozgrywający weźmie pierwszą lewę D i będzie
musiał zagrać
W wkoło. N dostanie wziątkę na
D i powtórzy
karem – wówczas, aby zrobić swoje, gracz E będzie musiał
zaimpasować trefle damą.
W piki rozgrywający weźmie natomiast łatwo lew dziesięć – odda bowiem tylko wziątkę atutową oraz dwa kiery. Oba króle w kolorach młodszych leżą przecież pod impasem... Generalnie rozdanie rozstrzygnie się więc w licytacji.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 620
dla WE.