Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003 |
![]() |
VII turniej par 14 lipca 2003 |
Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
|
||||
|
|
|
||
![]() ![]() ![]() ![]() |
W |
N |
E |
S |
pas |
pas1 (!) |
1 |
pas |
1 BA |
2 |
3 |
3 |
4 |
pas |
pas/5 |
pas |
(pas) |
(pas) |
1
niektórzy gracze N otworzą 12
po początku, jaki miał miejsce – wejście dosyć bezpiecznealbo:
W |
N |
E |
S |
pas |
1 |
2 |
2 |
pas |
pas |
ktr. |
3 |
4 |
pas |
pas/5 |
pas |
pas |
pas |
Wprawdzie 3 można już obłożyć bez dwóch (z kontrą
za 300), z tak znakomitymi wartościami w kolorach partnera (oraz bocznym
asem) W (w sekwencji pierwszej) na pewno jednak nie zdecyduje się na
kontrę, tylko uzgodni trefle. Niektórzy gracze E – ze względu
na singla pik – dołożą wówczas końcówkę. 5
jest tu zresztą
zupełnie znośnym kontraktem – wymaga udania się impasu damy atu oraz
przyzwoitych podziałów w kluczowych kolorach. Z jego wygraniem nie będzie
żadnych problemów.
W obu sekwencjach, szczególnie w drugiej, rozpoczętej
przez N wątpliwym otwarciem 1 – zbyt dynamiczna licytacja
pikowa strony NS może tylko pomóc przeciwnikom w osiągnięciu
dogranej. Albo wręcz w kontrakt 5
ich wpędzić...
Na marginesie, na WE wychodzi też 5.
Minimaks teoretyczny: 5 tt (WE), 11 lew albo 5 kk (WE), 11 lew; 600 dla WE.