Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

1 na czwartej ręce powinno to być otwarcie nieco wzmocnione [(10)11–13(14) PC]

Otwarcie 2 (teoretycznie – słabe dwa) jest tu – na czwartej ręce – w pełni uzasadnione. N ma bowiem tylko 13 punktów pikowych (suma PC i liczby posiadanych pików), obawia się więc interwencji przeciwników tym kolorem. Wprawdzie zasada pikowa nie zaleca otwierania licytacji na czwartej ręce z mniej niż piętnastoma punktami pikowymi, tu jednak – w turnieju na maksy, z sześciokartowym longerem w drugim kolorze starszym – byłaby to niewątpliwie ostrożność przesadna. Otworzyć wszakże licytację na szczeblu dwóch, a nie jednego, na pewno należy.

Mimo podziału atutów 5–1 2 zostaną łatwo zrealizowane – rozgrywający odda po prostu dwie lewy atutowe, dwa piki oraz trefla. Jedno z kar ręki zostanie wyrzucone na fortę pikową, na ogół nie będzie więc nawet potrzeby, aby dwukrotnie impasować ten pierwszy kolor.

Niekorzystne założenia powinny odwieść zawodnika W od ożywienia licytacji dwoma pikami. Gdyby się jednak na taki krok poważył, powinien zostać surowo ukarany. 2 mogą bowiem z powodzeniem zostać przez S skontrowane (przypominam: otwarcie N było wzmocnione), a następnie – po starannej obronie – obłożone bez dwóch, za 500. Powiedzmy, że przeciwko temu kontraktowi N zaatakuje A (może też wyjść A albo dowolnym karem), a w drugiej lewie wyjdzie w karo (dziewiątką labo waletem – to zagranie będzie już absolutnie konieczne, aby wyegzekwować maksymalną wpadkę). Jego partner pobije honor dziadka, dojdzie do ręki N A, a w następnych lewach ściągnie jeszcze dwa kara i wyjdzie w ten kolor po raz czwarty – pod podwójny renons. Zagranie to wypromuje obrońcom dodatkową lewę atutową (w sumie wezmą więc oni kiera, trefla, trzy kara oraz dwa piki) i pozwoli im wpisać sobie do protokołu efektownego “górala”.

Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew; 110 dla NS.