Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
VII turniej  par 14 lipca 2003

		K732 A52 AK87 KJ
1098 K94 Q6432 86			AQ654 QJ3 == A5432
		J 10876 J1095 Q1097

To tylko jedna z możliwych sekwencji licytacyjnych, dosyć jednak prawdopodobna. Strona NS ma w rozdaniu wyraźną przewagę siły (22PC:18 PC) oraz zacinki w kolorach przeciwników, ci ostatni są zaś po partii, obie kontry – najpierw na 2, a potem na 2 – wydają się zatem jak najbardziej uzasadnione. Tymczasem 2 (z kontrą) nie sposób położyć. Jeżeli S zdecyduje się na pierwszy wist W, a potem obrońcy nadal będą łączyć atuty, rozgrywający weźmie wszystkie pięć lew pikowych w ręce, dwa kiery oraz A. Natomiast po wistach karowych – do skrótu ręki E – gracz ten zdobędzie takie same osiem wziątek: pięć pikowych w ręce (tym razem w postaci przebitek małymi atutami oraz A D), dwie kierowe oraz A. Obrona “mieszana” (najpierw złączka, a potem skrót itp.) zaś znacznie częściej aniżeli do położenia kontraktu doprowadzi do wzięcia przez przeciwnika nadróbki.

Paradoksalnie – mimo znacznej przewagi siły stronie NS opłaca się w tym rozdaniu przelicytować kontrpartnerów obronnie, jest ona bowiem w stanie wziąć osiem lew, grając w kara albo w kiery [chociaż w to drugie miano wyłącznie z ręki N, 2 (S) położy bowiem pierwszy wist pikowy].

A gdyby któremuś z zawodników N pozwolono rozgrywać 1BA, kontrakt ten zostałby położony wyłącznie po pierwszym wiście A, D albo 3 (!!).

Minimaks teoretyczny: 3 (NS) z kontrą, 8 lew albo 3 (N!) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.