Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
VII turniej  par 14 lipca 2003

		108654 A53 J5 A82
AQ72 KQ6 932 J97			J3 J109742 86 K53
		K9 8 AKQ1074 Q1064

Gracz S sprzedał nadwyżkową rękę w układzie 6–4 (negatywny wybór koloru 2 mógł zostać dokonany z dubletonem), jego partner jednak raczej na 3 spasuje. Tym razem będzie to decyzja trafna – NS mogą wziąć w bez atu tylko lew osiem. Czy jednak, mając zamiast K asa, S licytowałby inaczej? Cóż, końcówki oparte na “wymalowanych” wartościach są szczególnie trudne do wylicytowania. Szczególnie w sposób naukowy...

Grając w kara, S powinien wziąć lew dziesięć, odda bowiem tylko dwa piki i trefla. Oczywiście, jeśli rozgrywający weźmie się za wyrabianie pików i przyjdzie mu do głowy zagranie w tym kolorze blotki ze stołu do dziewiątki w ręce (!), W – po zabiciu tej lewy D – będzie musiał czym prędzej otworzyć trefle. Inaczej przeciwnik wyrobi sobie piki (albo nie odda w tym kolorze drugiej lewy) i pozbędzie się na nie z ręki trzech trefli. Da mu to jedenaście wziątek.

Gwoli ścisłości, możliwe jest też zrealizowanie przez stronę NS kontraktu 4 (do oddania te same dwa piki oraz K), tyle że wyłącznie z ręki S (!). 4 (N) położy bowiem pierwszy wist pikowy, a następnie trzykrotne zagranie przez obrońców w ten kolor. Trzecią rundę pików E przebije K, a potem jego partner będzie jeszcze musiał dostać wziątkę na pozostałe mu
W 9 x.

Natomiast najwyższy kontrakt , jaki w rozdaniu tym może zrealizować para WE – to 2.

Minimaks teoretyczny: 4 (S!), 10 lew albo 4 (NS), 10 lew; 130 dla NS.