Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

VII turniej  par 14 lipca 2003

   

Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

    J764
A975
3
J832
   
 

AK2
J103
A52
Q1094

 

83
K864
QJ64
A76

 
    Q1095
Q2
K10987
K5
   

W

N

E

S

-

-

pas

pas

1

pas

1

ktr. (!?)

1 BA

2

ktr.1

pas

pas (!)/2 BA

pas

(pas)

(pas)

1 nadwyżkowa

Jeżeli gracz S nie zdecyduje się na interwencję kontrą (po 1 E), jego partner stanie się rozgrywającym kontraktu 1BA i – w zdecydowanej większości przypadków – zrealizuje go z nadróbką (biorąc po dwie lewy w każdym z kolorów; w razie czego N stanie w przymusie kierowo-treflowym). Gdy zaś S podejmie walkę, jego przeciwnicy dostaną szansę, aby skontrować (i kontrę tę ukarnić) zapowiedziane następnie przez N 2. Kontrakt ten powinien zostać obłożony bez jednej, wystarczy, że obrońcy połączą trzykrotnie atuty (co nie powinno być trudne), a potem nigdy nie zagrają sami w trefle. Rozgrywający będzie wówczas musiał sam napocząć ten kolor, oprócz dwóch pików, kiera i kara odda więc dwie lewy treflowe. A zawodnicy WE będą mogli chwalić się swoim znajomym, iż wykonali klasyczny “pocałunek śmierci”.

A gdy graczowi W nie starczy odwagi, aby ukarnić nadwyżkową kontrę partnera, odejdzie na 2BA i weźmie na tę grę osiem lew.

Na marginesie, oprócz 2BA na WE można też zrealizować trzy inne częściówki na szczeblu dwóch: 2, 2 [ale wyłącznie z ręki E!, 2 (W) kładzie bowiem pierwszy wist 3!!!] oraz 2. Przeciwnicy mają natomiast do wygrania co najwyżej prostego pika.

Minimaks teoretyczny: 2 BA (WE), 8 lew; 120 dla WE.

następne rozdanie

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33